Zabawki, koraliki...

"Wszystko bym dała, żeby mieć chociaż taką kuchnię..." - usłyszałam ostatnio będąc na otwarciu wystawy dawnych zabawek. Przede mną, w gablocie, miniaturowa kuchnia z domku dla lalek sprzed mniej więcej stu lat, obok mnie sześcioletnia może dziewczynka ściskająca za rękę swojego tatę. Kiedy już złapała oddech i była w stanie coś powiedzieć, z jej ust wyszło właśnie takie zdanie. 

Cieszę się, że w czasach, kiedy wszystko jest na wyciągnięcie ręki i półki w sklepach z zabawkami uginają się pod ciężarem mniej lub bardziej wartościowych umilaczy czasu dla najmłodszych, dzieci potrafią się jeszcze zachwycić czymś, co niekoniecznie zmienia kolory, świeci, gra, samo mówi, je i płacze, ale jest po prostu piękne. Gdzieś w tej nieprawdopodobnej fali plastiku, która nas zalewa jest tęsknota za czymś innym i prawdziwy koneser, choćby miał sześć lat, tę różnicę zauważy. 

Przy okazji tego, że jest piękna niedziela i jak zwykliśmy w naszym domu mawiać "tak się słodko chmurzy" i pewnie zaraz się cudnie rozpada (jak się mieszka na poddaszu, to na deszcz patrzy się trochę inaczej, a na pewno inaczej się go słucha ;-)), chciałam się czymś pochwalić. Nie mogę się pochwalić tym, co aktualnie powstaje, bo jest to część większego przedsięwzięcia, które będzie miało swój finał dopiero za jakiś czas; zatem chwalę się czymś, co powstało już dawno i tak czekało na swoje "wyjście z cienia". 

Miałam szczęście trafić kiedyś na bloga, którego właścicielka w sposób wielce przystępny przedstawiła tworzenie sznurów szydełkowo - koralikowych. Bogatsza o tę wiedzę i zainspirowana okazałą i różnorodną twórczością Weraph, sama stworzyłam to, co poniżej. Zapraszam do obejrzenia.

Z pozdrowieniami

M.